ความเป็นมา

ศูนย์ช่วยเหลือผู้ติดเชื้อ HIV/AIDS เดิมตั้งอยู่ในซอยเรวดีมีชื่อว่าศูนย์บรรเทาใจ ซึ่งทำหน้าที่ให้ บริการที่พักชั่วคราวแก่ผู้ป่วยเอดส์และให้คำปรึกษาแก่ผู้ที่ติดเชื้อฯ และสมาชิกในครอบครัว โดยมีบาทหลวงโจวันนี คอนตาริน เป็นผู้อำนวยการ แต่ด้วยเหตุที่ว่าศูนย์บรรเทาใจตั้งอยู่ใจกลางชุมชนและชาวบ้านในชุมชนไม่มีความรู้เรื่องโรคเอดส์อย่างแท้จริง จึงเกิดการรวมตัวกันต่อต้านศูนย์ฯ โดยการประท้วงให้มีการย้ายศูนย์ฯ ออกจากพื้นที่ชุมชน มีการลอบวางระเบิด และมีการลอบยิง หลังจากนั้น "ศูนย์บรรเทาใจ" ได้ปิดทำการลงและย้ายมาเปิดศูนย์ฯ แห่งใหม่ที่จังหวัดระยอง บนพื้นที่ของ "มูลนิธิคณะนักบุญคามิลโลแห่งประเทศไทย" โดยใช้ชื่อว่า คามิลเลียน โซเชียล เซนเตอร์ ระยอง เปิดอย่างเป็นทางการเมื่อวันที่ 29 มกราคม พ.ศ. 2539 เริ่มแรกมีอาคารสองหลังคือ อาคารผู้ป่วยฯ และอาคารแม่และเด็ก

วัตถุประสงค์

• เพื่อให้การศึกษาและอบรมแก่สาธารณชน เกี่ยวกับเอชไอวี/เอดส์และพัฒนาทักษะ
การสื่อสารในการดูแลและ สนับสนุนค้ำจุนผู้ป่วย

• เพื่ออภิบาล ดูแล สนับสนุนช่วยเหลือคนอนาถา โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ติดเชื้อ HIV/AIDS

• เพื่อช่วยเหลือเด็กกำพร้าที่ติดเชื้อฯ ให้ได้เข้าถึงการรักษาด้วยยาต้านไวรัส
การศึกษาและให้การดูแลเด็กที่ได้รับผลกระทบจากเอชไอวี/เอดส์

• เพื่อจัดหาการบริการให้คำปรึกษาโดยตรงและผ่านสื่อต่างๆ รวมทั้ง
เครือข่ายผู้ติดเชื้อเอชไอวี/เอดส์ และประสานความร่วมมือกับองค์กรภาครัฐ
เอกชนร่วมกันป้องกันแก้ไขปัญหาเอดส์ในระดับภูมิภาคและระดับประเทศ

กลุ่มเป้าหมาย

• ผู้ป่วยที่เป็นโรคเอดส์และยากจนไม่มีที่พักอาศัยถูกปฏิเสธจากครอบครัวและสังคมที่ต้องการการดูแล

• เด็กกำพร้าที่ติดเชื้อเอชไอวี/เด็กกำพร้าที่ได้รับผลกระทบจากเอชไอวี/เอดส์

• ผู้ที่ติดเชื้อเอชไอวี รวมทั้งครอบครัวที่ได้รับผลกระทบและผู้ป่วยที่
เป็นโรคเอดส์ที่อาศัยอยู่บ้านของตัวเอง

• นักเรียน นักศึกษาและกลุ่มผู้ใช้แรงงานผู้ที่ได้รับการอบรมซึ่งมาจาก
จังหวัดระยอง และจังหวัดใกล้เคียง

• ผู้ป่วยโรคเอดส์ทั่วๆ ไป ซึ่งเป็นผู้ที่ถูกคนอื่นรังเกียจและผู้ควรจะได้รับ
สิทธิตามกฎหมาย และสามารถอยู่ร่วมกับสังคมของผู้ติดเชื้อเอชไอวี